اگر بیست‌تاسی ساله هستید و تا کنون تمام سال‌های عمرتان مشغول درس خواندن و تست زدن و کنکور دادن بوده‌اید، لطفا و خواهشا به مواردی که در ادامه ذکر می‌کنیم دقت داشته باشید:

شما تا ۵۰ سالگی هم اگر درس بخوانید و تست کنکور حل کنید و در دانشگاه باشید، در نهایت مجبور به انتخاب یک شغل هستید. شغلی که یا بر اساس انتخاب و علاقه شماست، یا به اجبار برای کسب درآمد و گذران زندگی.

و در هر صورت برای داشتن این شغل، به رزومه احتیاج خواهید داشت. رزومه‌ای که لازم است برای کارفرما ارسال کنید.

پیش از این در مطلبی با عنوان آنچه در رزومه‌نویسی باید بدانیم به طور کامل در خصوص اینکه رزومه چیست و چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد و چگونه نوشته شود توضیح داده‌ایم.

اینجا هم درباره رزومه نویسی و اشتباهات رایج در آن مطلبی با شما به اشتراک گذاشته‌ایم.

رزومه جز جدانشدنی مراحل انتخاب و کسب یک شغل است، با وجود اینکه دوره‌های کارآموزی از مراحل ساختن رزومه به حساب می‌آید حتی برای انتخاب دوره‌های کارآموزی هم شما نیاز به یک رزومه دارید.

بنابر این خودتان را مقید کنید به نوشتن رزومه‌ای از فعالیت‌ها، علایق، توانایی‌ها و دوره‌های آموزش‌هایی که تا کنون گذرانده‌اید و بیش از اینکه به نوشتن رزومه اهمیت دهید به ساختن رزومه فکر کنید.

چطور رزومه بسازیم؟

ما یک رزومه‌نویسی داریم، یک رزومه‌سازی‌. رزومه‌نویسی این است که من یاد بگیرم تجربیات و مهارت‌هایی را که دارم چطور روی کاغذ بیاورم که کارفرما راحت‌تر متقاعد به استخدام من شود.

مهارت سخت‌تر اما، رزومه‌سازی ا‌ست. درست است که من یک برگ تحویل کارفرما می‌دهم اما قاعدتا ۴سال یا بیشتر تلاش کرده‌ام تا سطر سطر این رزومه شکل بگیرد. ما به این رزومه‌سازی‌ خیلی فکر نمی‌کنیم.

بیاییم رزومه‌ای که می‌خواهیم چند سال بعد تحویل کسی بدهیم را از الان بنویسیم؛ مثلا بنویسیم می‌خواهیم در ۳۵سالگی رزومه ما چه چیزهایی داشته باشد. این کار باعث می‌شود آرام‌آرام این رزومه را پر کنیم. البته به‌طور مثال، نوشتن اینکه می‌خواهم کارشناسی‌ارشد داشته باشم، به‌احتمال زیاد تکراری است و در رزومه‌های بسیاری پیدا می‌شود، پس تلاش کنیم چیزی اضافه‌تر داشته باشیم که اتفاقا از جنس مهارت است؛ چیزی که جذاب‌تر باشد.

اگر من ۶ سال قبل به آن فکر کنم راحت‌تر محقق خواهد شد. خیلی سخت است که شب فکر کنم و صبح بخواهم رزومه ارائه کنم. مشکلی که این روز‌ها زیاد می‌بینیم رزومه‌هایی هستند که اغراق زیادی دارند.

می‌گویند زبان انگلیسی، طرف می‌نویسد حرفه‌ای و روان و بعد که می‌آید در را از پنجره تشخیص نمی‌دهد. بعد می‌پرسند شما کار با نرم‌افزارها را بلد هستید؟ می‌گوید یک چیزهایی بلدم اما یاد می‌گیرم. بعد می‌پرسند خب، شما نامه‌نگاری بلد هستید؟ می‌گوید خب یاد می‌گیرم. کارفرما هم، می‌گوید یادگرفتن را که همه می‌توانند. الان برای ارائه چه دارید؟

الان یک قسمتی چیزی که هستند را می‌نویسند، یک قسمتی‌ رؤیا‌نویسی می‌کنند. بعد حاصلش می‌شود بی‌اعتباری رزومه‌ها که درد بزرگی است؛ یعنی اگر شما رزومه درست هم تحویل بدهید، کارفرما به دید اینکه مقداری از آن غیرحقیقی است نگاه می‌کند.+

اهمیت ردپای دیجیتال در رزومه‌سازی

ست گادین (Set Godin ) در یکی از مصاحبه‌هایش گفته: مهم‌ترین تغییری که در آینده نزدیک در «جذب منابع انسانی» مشاهده می‌کنیم، کاهش ارزش رزومه‌ها و افزایش اهمیت «ردپای دیجیتال» یا «Digital Footprint» است.
مجموعه نوشته‌های یک نفر در وبلاگ خود و در شبکه‌های اجتماعی، عکس‌هایی که در اینستاگرام به نمایش می‌گذارد، نوشته‌هایی که توییت می‌کند، عکس پروفایل او در نرم‌افزارهایی مثل وایبر و واتس اپ و فیس‌بوک و کاوری که برای صفحه خود انتخاب می‌کند

و همچنین، مطالبی که لایک می‌کند یا به اشتراک می‌گذارد، چنان پروفایل دقیقی از دانش و نگرش شخص در اختیار قرار می‌دهد که چندین برگ رزومه که با هزاران دقت و وسواس تنظیم می‌شود، هرگز آَن کارایی و دقت را نخواهد داشت.

بنابراین به ردپای دیجیتالی که از خود به جای می‌گذارید دقت داشته باشید. ردپای دیجیتال جایگزین رزومه‌های استخدامی خواهند شد. شخصیت ما در شبکه‌های اجتماعی و مجازی حتی شفاف‌تر از موقعیت واقعی است.