میهمان پنج‌شنبه، هفتم مردادماه رامبد جوان در خندوانه، حافظ ناظری، فرزند شهرام ناظری بود. حافظ در زندگی هنری‌اش همچون پدر، موسیقی را برگزیده است.

وی در پاسخ به سؤال میزبان درباره رابطه‌اش با پدر، پاسخی تأمل‌برانگیز داد:
پدر قبل از هر چیز برای من یک #استاد بزرگ بوده‌اند و به واسطه ایشون، در منزل ما همیشه موسیقیدانان بزرگ، شاعران بزرگ، فلسفه‌دانان بزرگ و… حضور داشتند و درنتیجه من این شانس رو داشتم که خانه ما، یک «دانشگاه بزرگ» بود.
این بخش از سخنان حافظ ناظری، نکته مهمی را در خود دارد:
این‌که پدرها و مادرها چه قدر به کسانی که در شبکه ارتباطی خود دارند، توجه می‌کنند. بسیاری از ما ممکن است انتقادات جدی در این رابطه به پدرها و مادرهای خود داشته باشیم اما اگر بخواهیم نیم‌نگاهی به آینده داشته باشیم و از کوتاهی بسیاری از پدرها و مادرهامان برای تحقق این اتفاق خوب بگذریم، با پرسشی بنیادین‌تر مواجه می‌شویم:
ما بیست‌تاسی‌ساله‌ها و ما سی‌تاچهل‌ساله‌هایی که تازه بچه‌‌دار شده‌ایم یا به زودی بچه‌دار خواهیم شد، چه قدر به دوستان، اطرافیان و به بیان دقیق‌تر به شبکه ارتباطات خود توجه می‌کنیم و می‌کوشیم کیفیت روابط خود با آدم‌های باکیفیت را روز به روز ارتقاء دهیم؟
در واقع بهترین زمان برای ساختن این شبکه ارتباطی باکیفیت برای بچه‌های ما زمانی است که هنوز بچه‌دار نشده‌ایم یا هنوز اول راهیم و بنابراین نه فقط باید حواس‌مان باشد تا دانشگاهی بزرگ‌تر و اثربخش‌تر برای فرزندان خود در خانه‌هامان بیافرینیم بلکه لطفی است در حق خودمان تا کیفیت زندگی خود را با ساختن شبکه ارتباطات باکیفیت بهبود ببخشیم.
و نکته آخر اینکه بچه‌های ما آن چیزی می‌شوند که ما هستیم، نه آن چیزی که می‌گوییم و ما احتمالا برآیند آن کسانی هستیم که در شبکه ارتباطی‌ ما حضور دارند.

محمد نجفی