بزرگترین اعتیاد ما صحبت کردن در مورد مشکلات است.
برای ترک این عادت
در مورد شادیهای خود صحبت کنید.
چه خوب است که سعی کنیم شادیهایمان را هرچند کوچک با دیگران به اشتراک بگذاریم.
چه خوب میشود که وقتی دوستی را پس از مدتها میبینم، در این تجدید دیدار کمتر حرف از غمها و مشکلات بزنیم. البته حرفم این نیست که با دوستانمان درد و دل نکنیم. به هر حال هر کدام از ما دوستانی داریم که در مواقع لزوم میتوانیم آنچه از مشکلات و غمها بر شانههایمان و دلممان سنگینی کرده را با آنها در میان بگذاریم و دلی سبک کنیم.
حرفم مربوط به افرادی است که به هر کسی که میرسند سفرهی دل خود را باز میکنند و تنها قسمتهای تلخش را سخاوتمندانه با دیگران به اشتراک میگذارند. جالب اینکه برخی از آنها آنقدر از بدبختیها و مشکلات و غمهایشان میگویند که احساس میکنی تمامی ندارد.
جالبتر اینکه برخی از اوقات که هر دو طرف بحث چنین تفکری دارند مجدانه سعی میکنند خودشان را بدبختتر و نگونبختتر از دیگری نشان بدهد. در این راه هم نه تنها از مشکلات خودش مایه میگذارد بلکه پای مشکلات و مصیبتهای قوم و خویش خود را هم به بحث باز میکند و نمیگذارد که در این رقابت، کم بیاورد.